“तुकड्यांच्या राजकारणाविरोधात – अखंड महाराष्ट्राची साद”
महाराष्ट्र! केवळ एक राज्य नव्हे, तर विचारधारा, संस्कृती, संघर्ष आणि समतेचा महान प्रवाह. शाहू, फुले, आंबेडकरांचा विचारसंपन्न वारसा लाभलेला हा महाराष्ट्र संत महात्म्यांच्या कार्याने आणि विचारांनी समृद्ध आहे. कृषिप्रधान, सुसंस्कृत आणि विविध जाती-धर्मांचा सलोखा टिकवणारा हा प्रदेश म्हणजे अखंड भारतीय संस्कृतीचा आत्मा आहे.
परंतु गेल्या काही वर्षांत एक विचित्र आणि धोकादायक प्रवृत्ती वाढताना दिसते — महाराष्ट्राच्या जिल्ह्यांना वेगळ्या ओळखी देऊन, समाजमनात तेढ निर्माण करण्याचा प्रयत्न. कोणत्या जिल्ह्याला बिहारची पार्श्वभूमी जोडली जाते, तर कुठल्या जिल्ह्याला मागास ठरवून त्याचे राजकीय भांडवल केले जाते. हे फक्त सामाजिक नव्हे, तर राष्ट्रीय ऐक्याला हादरवणारे प्रयत्न आहेत.
तुकड्यांचं राजकारण – नव्या पिढीच्या समजण्याची गरज
काही राजकारणी आणि स्वयंघोषित समाजसेवक आपल्या स्वार्थासाठी जिल्ह्यांमध्ये तुलना निर्माण करत आहेत. एका भागाला “विकसित” तर दुसऱ्याला “पिछडा” म्हणून हिणवले जाते. ही तुलना केवळ आकड्यांची नसते, ती असते आत्मसन्मानाची पातळी खालवणारी.
महाराष्ट्राच्या कोणत्याही जिल्ह्याची ओळख तो मागास आहे अशी नसावी, ती समतेच्या मूल्यातून, त्याच्या ऐतिहासिक, सांस्कृतिक योगदानातून निर्माण व्हावी. परंतु हेच जर आपण विसरलो, तर आपल्या हातून आपणच आपल्या घरात फूट पाडतो आहोत.
काव्यबाज की कारस्थानी?
आपल्यातलेच काही लोक – गोडगोड बोलत, गाणी गात, कविता करत – समाजमनाला हलकेच दिशा देतात. त्यांच्या शब्दांमागे कुठे तरी एक अजेंडा असतो – जिल्हावार पातळीवर विभागणी, अस्मितेचा मुद्दा आणि शेवटी “आम्ही विरुद्ध ते” असं वातावरण निर्माण करणं.
हा प्रकार लक्षात न आल्यास अखंडतेला धोका पोहोचतो. मग ते गोडशब्दांनी असो किंवा तथाकथित प्रगतीच्या नावाखाली असो – हा प्रकार देशाच्या आणि महाराष्ट्राच्या स्वाभिमानाला तडा देणारा आहे.
देश – एक विचार, एक संघर्ष, एक संस्कृती
भारतमातेच्या कुशीत महाराष्ट्र आहे आणि महाराष्ट्राच्या हृदयात संपूर्ण भारत आहे. ही समज असलेली पिढी जर उद्याचं नेतृत्व करणार असेल, तर तिला ‘तुकडे करणारे विचार’ ओळखता आले पाहिजेत.
भारत हा लढाऊ आहे, लाचार नाही. इथली संस्कृती हजारो वर्षांची आहे – ती कुठल्याही जिल्ह्याच्या कुंठित ओळखीत अडकत नाही.
शेवटची साद – “जिल्हा वेगळा, पण महाराष्ट्र एकच!”
विकास हवा, अस्मिता हवी – पण त्या अस्मितेचा पाया ‘सामूहिक महाराष्ट्र’ असावा. फूट नको, समरसता हवी. गोड बोलून तुकडे करणाऱ्यांना ओळखा. विकासाच्या नावाखाली जर कोणी तुम्हाला दुसऱ्यापासून तोडण्याचा प्रयत्न करत असेल, तर त्यांचा विरोध करा.
कारण महाराष्ट्र म्हणजे शाहू फुले आंबेडकरांचा, संतांचा, शेतकऱ्यांचा आणि लढवय्या जनतेचा आहे – तो तुकडे होऊ शकत नाही, होणारही नाही.
