आण्णा भाऊची जयंती, जयंती करा साजरी! वाटचाला हो,चाला हो प्रतिमा त्यांची घेऊन शिरी! जगी होऊन गेले साहित्य रत्न आण्णा! त्यांचा आदर्श घेऊन तुम्ही लिहायला शिकना!
वारणेच्या खोऱ्यातल गाव नाव त्याचं वाटेगाव! जगाच्या नकाशावर,आण्णा भाऊनी गाजवल,जगाला झालं ठाव! नाही बसले गावाकड वळीत चऱ्हाट! कथा कादंबऱ्या शाहीरी लिहुन उगवली पहाट!
नाही बसले गावाकड, फुकत बेंडबाजा ! गावाकडच्या लिहुन कथा केला त्याचा गाजावाजा!
नाही घाबरले जगण्याच्या अडीअडचणीला! गुलाम होऊन नाही जगले धनदांडग्याच्या वळचणीला! वाटेगाव ते ममई पायी ते चालले! दादा बाबा,लाचारीने नाही कोणाच्या मोटारगाडीत बसले! नाही धरली मोहमाया लबाडीच्या हवेली माडीची!
दुखिताच्या पीडितांच्या संगे, चिराग नगरात,शान राखली झोपडीची! जरी होती ठेंगणी कृष्ण वर्णी काया! सन्मानान इमानात बसुन पाहुणे म्हणुन गेले रशिया! रशियाचा महान साहित्यिक मॅक्सिम गौर्की ! आण्णा भाऊना मिळाली उपाधी इतिहासात नावलौकिकी! नाही पाळला धर्म पंथ जातीभेद! रावा पासुन रंका पर्यत नायकाची लिव्हली उमेद! कुंभजच्या सत्तु भोसल्यांची दावली ती वगरग! लिव्हली त्याची कादंबरी वारणेचा वाघ!
नाही गेलेत शाळेत नाही गिरवली अक्षर ! करुन समिक्षा होण्या विद्यावाचस्पती कैकाना केले साक्षर! संयुक्त महाराष्ट्राची पाहुन ती चळवळ ! मारून थाप डफावर ,गाऊन पहाडी ललकार लढ्या आणले बळ! चिखलातल कमळ,चित्रा लाडी आवडी वैजयंता! लढणाऱ्या नारी जातीची लिव्हली त्यांनी महानता! गावगाड्यासाठी परक्या गावातल्या आणण्या जोगणी! बाजी जिवाची लावुन राणोजी लढले रणांगणी!
गोऱ्या इंग्रजांचा खजिना लुटून लढणारा! तरुणांनो घ्यारे प्रेरणा वाचुन कादंबरी फकीरा! किती महान त्यांच्या साहित्याच भांडार! बावीस देशात गेले सातासमुद्रापार! वालुआई,भाऊंचे तुकाराम हे पुत्ररत्न! नाव बापाचं संगतीला घेऊन आण्णा भाऊ झाले साहित्यरत्न! लढवय्ये झाले आण्णा भाऊ पिऊन फकीराच्या,लुटीच्या घुटीन! चला करु विनम्र अभिवादन फकिरा होऊन एकजुटीन!
धनदांडग्यांना,लबाड लांडग्याना,नियमावली डावलुन दिले भारतरत्न! राज्यकर्त्यांनो जना मनाची जाणुन सांगा केव्हा देणार भारतरत्न!
आण्णा धगाटे जेष्ठ साहित्यिक सामाजिक कार्यकर्ता